“De mens achter de cliënt zien, maakt de band hechter”

Donderdag 22 november 2018

“Het is puzzelen”, zegt wijkverpleegkundige Gemma Hafkamp over haar werk. “Ik kijk naar de wens van de cliënt, het netwerk daar omheen en wat er mogelijk is binnen de geldende wet- en regelgeving. Met die informatie zoek ik dan naar de beste oplossing voor alle partijen.”

Gemma doet haar werk met liefde, maar baalt soms van de administratieve last. “Mijn hoofdtaak is het coördineren van de zorg samen met Vivent-contactpersonen. Ik kijk vanuit een helikopterview naar wat het beste bij de cliënten past. Dat kan van dag tot dag verschillen. En wat voor de ene persoon werkt, past niet bij een ander. Het is continu meebewegen met de cliënt en zijn omgeving. Ik zorg voor een up-to-date zorgplan. Door al de administratie die daarbij komt kijken, voelt mijn werk soms als een papieren tijger. De uitdaging zit erin om dat ondergeschikt te laten zijn en de focus op de leuke dingen te leggen.”

Krenten uit de pap

“Wat mijn werk bij Vivent zo leuk maakt, is de afwisseling die het met zich meebrengt en het contact met de cliënten. Ik maak zoveel bijzondere momenten met mijn cliënten mee. Ook het werken in teamverband, een team goed op de rails zetten en nieuwe dingen aanpakken, vind ik mooi. Daarnaast vind ik het erg fijn dat Vivent een grote organisatie is. Er is altijd wel een collega die ik kan inschakelen als een case mijn expertise te boven gaat. Vivent staat ook open voor nieuwe dingen. Een goed voorbeeld daarvan vind ik dat ze hard aan de weg timmeren op het gebied van social media. Ze organiseren cursussen Facebook en Instagram en stimuleren mij om mijn ervaringen als wijkverpleegkundige via social media te delen. Dat ik de kans krijg om dat te leren, vind ik een krent uit de pap. Net als de vraag van de organisatie of ik een opleiding HBO-V wil gaan doen. Ik ben 56, maar leer nog elke dag bij. Dat doet mij plezier. En het is ook erg fijn dat ik via het bedrijfssportprogramma van de organisatie kan fitnessen.”

Flexibiliteit

“Wat ik belangrijk vind in mijn werk, is dat ik opensta voor mijn cliënten en ze neem, zoals ze op dat moment zijn. Als wijkverpleegkundige bied je niet alleen bewust zorg, maar heb je echt aandacht voor je cliënt. Dat zorgt ervoor dat je hem verder kunt helpen en een stap extra kunt zetten. Flexibiliteit is daarbij erg belangrijk. Ik ben allergisch voor de uitspraak ‘zo hebben we dat altijd gedaan’. Soms vraagt een situatie erom dat je ‘out-of-the-box’ denkt en dingen doet die niet in je taakomschrijving staan. Maar juist door dat bed op te maken van een incontinente cliënt die te moe is om dat zelf te doen of door iemand iets te drinken te geven, zorg je voor verbinding. Een praatje maken en aandacht voor de mens achter de cliënt maakt dat de band hechter wordt en ze soms ook meer hulp accepteren. En dat is waar het om draait: een cliënt zo goed mogelijk ondersteunen om regie te houden.”