“Niemand wil afhankelijk zijn”

Donderdag 11 mei 2023

Team Wijkverpleging Berlicum van Vivent is gevestigd in het Gezondheidscentrum Berlicum en bestaat uit negen medewerkers. Wijkverpleegkundige Ilse Sprik en Verzorgende IG Plony Luchters vertellen over wat hun werk zo leuk maakt. En over de wisselwerking tussen team, cliënten en mantelzorgers. “We helpen de cliënt om zoveel mogelijk de eigen regie te houden over zijn leven.”

Ilse, Plony en collega’s hebben de zorg voor ruim 70 cliënten. “Dat zijn volwassenen van alle leeftijden, die nog thuis wonen”, legt Plony uit. “Het gaat vooral om mensen met dementie, terminale zorg, chronisch zieken, ziekenhuisnazorg en zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.” Ilse: “Mijn rol is met name het vaststellen welke zorg nodig is en het afstemmen van de zorg. Dat doe ik binnen het team, maar ook met bijvoorbeeld de huisartsen, de casemanager dementie en de ergotherapeut.” Plony en haar collega’s leveren de zorg aan huis. “Je moet dan denken aan onder andere wassen, douchen, wondzorg, medicatietoediening, zwachtelen en katheteriseren.”

Onafhankelijk zijn

Bij iedere zorgvraag kijkt het team wat de cliënt zelf nog kan. En hoe zijn netwerk daarbij kan helpen. En vervolgens welke zorg het team wijkverpleging kan bieden. Plony: “Als ze dat willen, kunnen mantelzorgers bijvoorbeeld de insuline injecteren, steunkousen uittrekken, stomazakjes knippen, helpen bij het wassen of medicatie bestellen. Mensen vinden dat vaak fijn om te doen en dat snap ik. Je wilt toch zoveel mogelijk onafhankelijk zijn en je eigen leven leiden. Wij stimuleren dat.”

Ondersteuning

Ilse: “Soms heeft een cliënt geen netwerk. Maar ook dan kan er extra ondersteuning nodig zijn, naast de zorg die wij bieden. We zetten dan vrijwilligers in van Bint, als de cliënt dit wil. En mensen met dementie kunnen we koppelen aan thuisondersteuners van Vivent.” Plony: “Daar zijn cliënten heel blij mee, want die ondersteuners hebben meer tijd voor andere zaken. Zoals bijvoorbeeld een spelletje spelen, gezellig wat kletsen, een wandeling maken of boodschappen doen. Ook fijn voor de mantelzorgers, want die worden dan even ontlast.”

Verhalen

Over wat het werk zo leuk maakt, zijn Plony en Ilse het eens: “De afwisseling! En het feit dat je bij mensen thuis komt.” Ilse: “Ik heb hiervoor in een ziekenhuis gewerkt en daar voelen mensen zich toch vooral patiënt. De ziekte overheerst. Mensen passen zich aan het ziekenhuis aan.” Plony: “De thuissituatie maakt het makkelijker om de mens achter de cliënt te zien. Je komt in hun vertrouwde omgeving, ziet foto’s van kinderen of kleinkinderen staan. En dan komen de verhalen al snel los. Wij hebben het druk, maar voor een gezellig praatje met een kop koffie is altijd wel even tijd. Dat vind ik belangrijk.”

Leeg hoofd

Ilse: “Naast de leuke contacten die je hebt, vind ik het ook fijn om tussendoor even mijn hoofd leeg te maken. Dat kan heel goed tijdens de autoritjes tussen de bezoeken door. Lekker hoor, muziekje aan, dat geeft echt vrijheid. Wat mij betreft fijner dan de hele dag ‘vast’ op een kantoor.”

Voor elkaar

Ze genieten van de gesprekken met de cliënten en hun naasten. Ze genieten van het feit dat ze mensen kunnen helpen. Ze genieten van hun werk. “Maar het is wel solistisch werk”, merkt Ilse op. “Dat moet bij je passen; je moet zelfstandig keuzes kunnen maken.” Plony: “Al kun je natuurlijk altijd een collega bellen, als je ergens over twijfelt. En als je een intense situatie hebt meegemaakt kan het fijn zijn om elkaar even op te zoeken; om het even van je af te praten.” Ilse: “Wij zijn er voor de cliënt en we zijn er voor elkaar!”