“Ook zonder woorden kun je een band met iemand voelen”

Woensdag 11 augustus 2021

Hoewel de zestien bewoners van woning 3 en 4 in Vivent Hof van Hintham door hun dementie steeds een stapje verder achteruit gaan, heeft verzorgende Noé Wittens (21) elke dag het gevoel dat ze iets voor ze kan betekenen. “De band die ik heb met bewoners, bestaat meer uit gevoel dan uit woorden. Als ik merk dat iemand rustig wordt door mijn hand vast te houden, dan betekent dat misschien juist wel méér.”

De onderlinge verschillen tussen de bewoners die Noé verzorgt, zijn groot – zo gaat dat bij dementie. “De één heeft vooral last van het kortetermijngeheugen en kan zich verder nog redelijk redden. De ander kan niet meer lopen en eet alleen nog gepureerde voeding. Waar de ene bewoner snel boos wordt, kan een ander juist heel meegaand zijn. Je moet iedere persoon dus anders benaderen”, vertelt ze. En ook die benadering blijft veranderen: wat vandaag werkt, kan morgen voorbij zijn. “Soms blijven mensen redelijk lang stabiel, soms gaan ze ineens hard achteruit. Daar moet je als verzorgende in kunnen meebewegen.”

Knuffelig

Sinds Noé in woning 3 en 4 werkt, heeft ze al van veel bewoners afscheid moeten nemen. Wennen doet dat nooit, maar desondanks haalt ze veel voldoening uit haar werk. “Hoe verder iemand in zijn dementie is, hoe meer je het moet hebben van gebaren en fysiek contact. Dat past wel bij mij, ik ben van nature een knuffelig persoon. Zo was er een bewoonster die veel huilde. Als ik haar omhelsde of mijn hand gaf, pakte ze me eerst heel stevig vast. Daarna voelde ik haar rustig worden. Het is zo fijn dat je dat voor iemand kunt doen. Ik ga ook altijd bewust tegenover mensen staan, zodat ik oogcontact kan maken. Of ik leg mijn hand op iemands rug of arm, zodat ze voelen dat ik er ben. Ik zie de waardering in hun ogen, daar zijn geen woorden voor nodig. Daar doe ik het voor.”

Creativiteit en humor

Ongeremdheid hoort eveneens bij dementie, daar weet Noé inmiddels ook alles van. “Er zijn bewoners die eindeloos blijven eten. Een ander hamstert gezamenlijke spullen op zijn kamer. En weer een ander maakt seksueel getinte opmerkingen. Je moet soms wel geduld hebben voor dit werk”, lacht ze. Dat de sfeer in de woningen ondanks al die reuring heel ontspannen is, komt volgens Noé vooral door de creativiteit en humor van de medewerkers. “We bewegen zoveel mogelijk met mensen mee, door aan te voelen wat ze nodig hebben om zich goed te voelen. Als iemand per se niet meer onder de douche wil, dan wassen we hem toch in bed, met een washand? En als iemand me vraagt om bij hem in bed te kruipen, zeg ik lachend dat ik al zwanger ben – wat ook echt zo is trouwens. Soms moet je wel een duidelijke grens trekken, dat hoort ook bij dementie.”

Ontspannen

Af en toe neemt Noé haar hondje Teddy mee naar het werk. “Hij loopt altijd meteen naar Riet, want zij heeft snoepjes voor hem. De meeste bewoners reageren leuk op hem, want bij een dier heb je geen woorden nodig. Ik vind het fijn dat ik soms iets extra’s voor de mensen kan doen. Als ik zie dat de bewoners rustig en ontspannen zijn, ben ik ook gelukkig. Een glimlach maakt mijn hele dag goed.”