“De verhuizing naar Sprokkelbosch was fijn. Ik ben nu blijer.”

Maandag 24 juni 2019

Hans van Gaal woont inmiddels 14 jaar in Vivent Mariaoord. Hij kwam daar terecht nadat hij op zijn 49e een aneurysma (slagaderbreuk) in zijn hoofd kreeg. Omdat Hans een groot deel van zijn geheugen kwijt is, vertelt hij hierover samen met zijn vrouw Hennie.

“Ik werkte bij het Sportiom”, vertelt Hans, “maar daar is het niet gebeurd.” Hennie knikt en vult aan: “Ik lag in bed en hoorde rare geluiden, maar was niet meteen ongerust. Daardoor duurde het even voordat ik ging kijken. Hans had een soort stuiptrekkingen en het leek alsof hij stomdronken was, terwijl hij nooit dronk. De arts die kwam, wist niet wat er aan de hand was en vroeg steeds of Hans had gedronken. De ambulancebroeders zagen wel wat er was en brachten hem naar het ziekenhuis. Het ging zo slecht met Hans dat we vreesden, dat hij het niet zou halen. Hij werd met spoed geopereerd en lag weken in het ziekenhuis. Hij was zich nergens van bewust. En dat is maar goed ook: het was een heftige tijd.”

Totaal andere afdeling dan nu

“Tegen het eind van zijn verblijf in het ziekenhuis kwam de vraag: ‘Wat nu?’ Het was meteen duidelijk dat hij niet meer thuis zou komen. Ik kende weinig verpleeghuizen en had nog nooit van een afdeling voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) gehoord. Zonder Hans ging ik kijken op De Linde en vond het er in eerste instantie verschrikkelijk. Je bent er helemaal niet op voorbereid en het raakt je dat je man in een verpleeghuis moet gaan wonen. Die waren toen ook echt nog anders dan nu. De afdeling van nu lijkt eigenlijk in niets op die van toen.” De Linde was gevestigd in de toenmalige oudbouw van Mariaoord. In die periode was het in heel Nederland gangbaar dat bewoners met meerderen op een kamer lagen. Hans: “Ik ging een beetje terug in de tijd toen ik hier kwam. Thuis hadden we een vaatwasser, hier was die er niet. We sliepen met vier personen op één kamer. Dat vond ik niet prettig. Overdag ging ik naar de dagbesteding. Daar zaten leuke mensen die mij opvingen en met wie ik kon omgaan. Daar had ik het naar mijn zin.” In het begin was Hans erg in de war en ging hij in het weekend nog niet naar huis. “Hennie dacht dat ik zou weglopen”, zegt Hans. “Toen ik eenmaal wel naar huis ging, leefde ik van weekend naar weekend.”

Sprokkelbosch

Toen vrij vlot daarna de nieuwbouw van Vivent Mariaoord werd gerealiseerd, ontstond de afdeling Sprokkelbosch: een gespecialiseerde afdeling voor mensen met NAH. Elke bewoner heeft hier een eigen kamer. Voor Hans maakt dat een groot verschil: “De verhuizing naar Sprokkelbosch was fijn. Ik was meteen blijer. Ik hoef hier niet af te wassen en heb een eigen kamer. Daar kijk ik ’s avonds tv met een whisky-cola erbij en wat chipjes. Ook het activiteitenprogramma is erg leuk, waardoor ik me hier prima vermaak en nuttig voel. Op donderdag fiets ik bovendien regelmatig naar het centrum van Rosmalen om een visje te kopen. Heerlijk vind ik dat. Soms gaan we zwemmen bij het Sportiom. Dat vind ik leuk, want dan zie ik wel eens oud-collega’s. Ik ga ook graag naar huis toe, zodat ik mijn kinderen en kleinkinderen kan zien.”