“Ik moet af en toe lekker tussen de bomen kunnen rijden”

Dinsdag 17 augustus 2021

Als ZZP-er is hij inzetbaar bij elk team binnen de wijkverpleging van Vivent. “Dat maakt dit werk zo uitdagend en afwisselend”, vindt Gerard de Bruin (57) uit Heeswijk-Dinther.

Schoonmoeder

Dat hij ZZP-er werd, heeft alles te maken met zijn schoonmoeder. Na het overlijden van haar man woonde ze in bij Gerard en zijn partner Tony. Omdat ze veel zorg nodig had, vroegen ze een PGB aan. “En zo werd mijn schoonmoeder mijn grootste opdrachtgever”, vertelt hij.

Zinnen verzetten

Na haar overlijden ging hij door als ZZP-er en nu werkt Gerard regelmatig bij Vivent. In de wijkverpleging, want het werken in een verpleeghuis past hem minder goed. “Ik ben graag onderweg en moet af en toe lekker tussen de bomen door kunnen rijden. De natuur in, even mijn zinnen verzetten tijdens het rijden naar de volgende cliënt. Die momenten heb ik nodig.” Vivent is een fijne opdrachtgever. “Je krijgt de ruimte om te ondernemen, om je eigen dagindeling te maken. En de contacten met de planners, de roosteraars en de lokale teams zijn erg plezierig. Je krijgt bijna altijd feedback: ‘Fijn dat je geholpen hebt; de cliënt is blij met je’. Dat is mooi om te horen!”

Sociaal

Zijn takenpakket is breed: wassen, aankleden, wondverzorging, steunkousen aan- en uittrekken, insuline injecteren, katheterzakken vervangen… En vooral ook: contact maken met de cliënt, zorgen voor een goede sfeer. “Je moet sociaal zijn”, zegt hij daarover. “Makkelijk een praatje aan kunnen knopen, zodat je het vertrouwen van de cliënt wint om zorg te ontvangen. Als cliënten een hondje hebben, bijvoorbeeld, zorg ik ervoor dat ik hondensnoepjes meeneem; een goede manier om contact te maken. Foto’s of schilderijen aan de muur zijn ook een mooi aanknopingspunt voor een gesprek. Ik vraag ook altijd naar het beroep dat mensen vroeger hebben uitgeoefend en naar de kinderen en kleinkinderen. De cliënt is veel meer dan zijn ziekte.”

Indrukwekkend

Hij vindt het moeilijk om leuke momenten op te noemen, want er is zoveel. “Ik heb het liever over indrukwekkende momenten, die blijven bij mij het meest hangen. Zoals een gesprek over euthanasie dat ik eens had met een cliënt. ‘Ik heb geen keuze, het kan niet anders’, zei de mevrouw die ik daarover sprak. Zulke dingen blijven me bij. Maar gelachen wordt er ook. Heel vaak zelfs. Zo had ik laatst een mevrouw aangekleed, compleet met broek, blouse, trui, steunkousen en orthopedisch schoeisel. Toen we eindelijk klaar waren, keek ze me glimlachend aan: je bent mijn onderbroek vergeten, zei ze. Haha! Konden we opnieuw beginnen. Verder zit het hem in kleine dingen, een leuk gesprek over iemands hobby’s of samen een liedje zingen. En als de cliënt dat fijn vindt, eet ik bij het avondeten mijn boterhammen bij hem of haar op. Wel zo gezellig.”

“Nee, vaste collega’s heb je niet als ZZP-er en je moet het leuk vinden om bij veel verschillende mensen over de vloer te komen. Mij past dat heel goed. Elke dag bij dezelfde cliënt mijn werk doen, zou ik saai vinden. Ik ben een ondernemend type en vind het heerlijk om zelfstandig te werken en veel cliënten te zien. Als ZZP-er ben ik perfect op mijn plaats.”