“Vrijwilligers en Vivent doen het samen”

Dinsdag 16 maart 2021

Om de best mogelijke zorg te leveren werkt Vivent samen met diverse partijen in de regio. Met hospice Parunashia in Sint Michielsgestel, bijvoorbeeld. Jos Huisman en Wilma Strik, vrijwilligers bij Parunashia, vertellen over de meerwaarde van deze krachtenbundeling. “Samen zorgen we voor een liefdevol en waardig afscheid.”

Hospice Parunashia is een ‘bijna-thuis-huis’ voor en door de inwoners van Sint Michielsgestel, Vught en de omliggende gemeenten. Parunashia is er voor goede palliatieve zorg aan mensen met een ongeneeslijke ziekte die binnen afzienbare tijd (circa drie maanden) zullen overlijden en voor wie de zorg thuis niet meer mogelijk is. “We noemen ons een bijna-thuis-huis”, zegt Jos, “omdat we kleinschalig zijn en de eigen huisarts de medische zorg blijft doen, net als thuis.” Verder drijft Parunashia op de inzet van een groot team van vrijwilligers en staat Vivent garant voor de thuiszorg en de nachtzorg.

Vrijwilligers

Het hospice, met ruimte voor vier gasten, heeft in korte tijd een warme plek veroverd in de harten van de Gestelnaren. Liefst 120 vrijwilligers zijn verbonden aan Parunashia. Wilma: ”Een heel diverse groep, met heel diverse taken. We hebben een tuinteam, een kookteam en een grote groep mensen die zorgen voor de begeleiding van onze gasten.” Vrijwilligers brengen bijvoorbeeld eten en drinken naar de gasten, maken schoon, kijken mee tv, ze doen een spelletje met de gasten of maken een wandeling met ze, en ze voeren gesprekken met gasten en hun familie. Jos: “Wij ontzorgen, zodat het team van Vivent zich vooral kan richten op de lichamelijke zorg.”

Samen met Vivent

Het is fijn werken met de dames van Vivent, vindt Jos. “Zij zijn altijd enthousiast en brengen veel kennis en energie mee. Ik weet dat ze graag hier zijn, omdat ze bij ons in alle rust de zorg kunnen geven die ze willen. Er is tijd en ruimte om echt aandacht te geven aan de gast.” Het team van Vivent fungeert daarbij regelmatig als vraagbaak voor de vrijwilligers. Wilma: “Als wij een gast uit bed moeten helpen om naar de wc te gaan of wanneer we meehelpen bij het wassen, leggen zij uit hoe we dat moeten doen. Maar ze geven bijvoorbeeld ook tips over hoe je gesprekken voert met iemand die in zijn laatste levensfase zit. Of leggen uit hoe je het beste coronaproof kunt werken.” Jos: “We doen het samen, we kennen elkaar en weten wat we aan elkaar hebben.”

Cirkel is rond

“Natuurlijk, maak je in dit werk verdrietige dingen mee”, zegt Jos. “Met die emotie moet je kunnen omgaan. Wat je meemaakt mag je raken, maar je moet een streep kunnen trekken. Anders houd je het niet vol.” Wilma: “Maar vergis je niet, we hebben hier vooral ook heel veel lol. Er wordt veel gelachen in het hospice. Laatst nog, toen we een appeltaart als toetje in de oven hadden staan. Na het eten draait een van de gasten zich om en vraagt: ‘hé meisje, hoe lang duurt het nog, want ik heb niet zo lang…’ Prachtig, toch?! Weet je, ik ben zo blij dat ik dit werk mag doen. Als verpleegkundige in het Jeroen Bosch Ziekenhuis help ik baby’tjes ter wereld. Ik sta dus zowel aan het begin als aan het einde van het leven. De cirkel is rond.”