“We hebben elkaar nodig om expert te kunnen zijn”

Dinsdag 1 september 2020

Willia van Alebeek en Ilona van der Loos zijn gespecialiseerd verpleegkundigen oncologie en palliatieve zorg bij Vivent. “Sommigen van onze cliënten kunnen nog beter worden, anderen niet. Ergens in hun ziektetraject worden wij ingevlogen.”

Samen met de cliënt kijken zij naar waar op dat moment behoefte aan is. “Dat kan praktische informatie zijn, zodat cliënten door de bomen het bos weer zien. Maar vaak zijn het ook gesprekken waarin we praten over wat de ziekte kanker en de behandeling met cliënten doet, welke impact het op hun leven heeft en hoe ze daarmee kunnen omgaan,” vertelt Ilona.

De zorg goed afstemmen

“Je kunt niet altijd alles zelf weten”, geeft Willia aan. “Als iets binnen mijn expertise ligt, pak ik het zelf op. Zodra het niet meer binnen mijn werkveld ligt, verwijs ik een cliënt door naar andere experts binnen Vivent. Het is fijn dat we op alle fronten collega’s hebben met kennis van zaken. Van gespecialiseerde thuisbegeleiding en ergotherapie tot en met diëtetiek. We hebben elkaar nodig om expert te kunnen zijn. Want als iedereen overal vanaf weet, is niemand expert. En als het de expertise van Vivent te buiten gaat, betrekken we andere organisaties erbij. Dat zijn geen concurrenten, maar experts op hun vakgebied. Er is zoveel vraag naar zorg dat we elkaar hard nodig hebben om dat aan zoveel mogelijk mensen te kunnen bieden. Ieder vanuit zijn kracht, omdat de cliënt daar het beste mee geholpen is.”

“We hebben persoonlijk contact met de specialisten in het ziekenhuis, zodat de zorg goed afgestemd wordt. Het gevaar bij hulpverlening is dat je de cliënten overspoelt. Je moet weten wanneer je een stap terug moet doen,” legt Ilona uit.

Te gast bij de cliënt

Tijdens hun werk, zijn Ilona en Willia te gast bij de mensen. “Ik probeer me altijd in te leven in de situatie, zodat ze mijn aanwezigheid niet als inbreuk op hun privacy zien, maar als meerwaarde. Het bieden van een luisterend oor is daarbij belangrijk. Door goed te luisteren, kunnen we achterhalen wat de cliënt daadwerkelijk nodig heeft,” vertelt Willia.

Ilona vult aan: “In mijn werk is het altijd zoeken naar balans. Zo kwam ik al twee jaar bij een cliënt en mantelzorger. Ze wilden alles zelf doen. Ik respecteer dat, maar houd goed in de gaten dat de mantelzorger op de been blijft. Samen konden we de voorwaarden creëren waardoor dit gelukt is. Die mensen waren ontzettend blij dat ze zelf de controle konden houden en niet afhankelijk werden van zorg.”

Betrokken zijn, maar ook los kunnen laten

“Mijn werk is af en toe zwaar,” vertelt Willia. “Eenmaal thuis tel ik mijn zegeningen en ben ik blij dat mijn thuisfront een rustpunt vormt waar ik me kan opladen.” Ilona beaamt dit: “Mijn werk is soms heftig. Meestal kan ik het loslaten, maar ik lig er wel eens wakker van. Ik ben een professional, maar ook een mens. Het verdriet van de cliënt staat altijd voorop, maar als mijn werk mij niets meer doet, stop ik.”