“Dan is de bewoner echt in zijn element”

Maandag 3 juni 2019

Wendy van Bergen is verzorgende op de afdeling Sprokkelbosch van Vivent. Daar werkt zij met mensen die Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) hebben. “Het leukste van mijn werk is dat ik kan bijdragen aan het welzijn van de bewoners en dat ik ze kan helpen het beste uit hun dag te halen.”

“Op deze afdeling werken, is soms best confronterend”, vertelt Wendy. “Veel van onze bewoners zijn tussen de 40 en 70 jaar oud. Zelf sta ik volop in het leven. Het is soms moeilijk om te zien dat mensen door hun hersenletsel niet altijd actief (kunnen) zijn. Ik vind het belangrijk dat ik bewoners help en dat elke dag een goede dag is. We kijken altijd naar wie de bewoner is en wat bij hem of haar past. Zo is er een mevrouw die erg op zichzelf is, maar heel graag samen met je wil wandelen buiten. Als ik bij haar kom, is dat het eerste dat ze vraagt. Ze kijkt hier iedere keer enorm naar uit. Ze rookt dan een extra sigaretje en soms drinken we een kopje koffie. Tijdens die momenten is mevrouw echt in haar element. Als we wandelen, maakt ze een praatje. Dan heeft ze een lach op haar gezicht en is ze ontspannen.”

Zorg op maat

“Iedereen met NAH heeft baat bij duidelijkheid en structuur. Al onze bewoners hebben een dagagenda waarin staat wat zij van ons kunnen verwachten en andersom. We houden hierbij zoveel mogelijk rekening met persoonlijke wensen, bijvoorbeeld door iemand te laten uitslapen. Ik vind het belangrijk dat we de mensen echt leren kennen, zodat je bijvoorbeeld weet of iemand behoefte heeft aan een praatje of ’s ochtends juist van weinig woorden is. Op die manier houden bewoners zoveel mogelijk regie op hun eigen leven. Er is één bewoner die ’s ochtends best wel eens moppert tijdens de verzorging, meestal vanwege pijn. Als we dan ’s middags naar het restaurant gaan en ik hem zie genieten van de frikandel speciaal die hij eet, doet dat me goed. En hem ook. Hij komt tot rust, waardoor hij daarna heel ontspannen tv-kijkt.”

Passende activiteiten

“Onze bewoners zijn jonge mensen. Die willen hun dag zinvol invullen, maar kunnen daarbij niet te veel prikkels krijgen. Daar passen wij het activiteitenaanbod op aan. Ook hierbij kijken we weer naar de persoon. Zo is er een bewoner die na zijn ongeval snel overprikkeld raakte en ongeremd, wat zich uitte in boosheid. We stelden samen met hem een prikkelarm programma op waarbij we rekening hielden met het feit dat hij een buitenmens is. Hij voert de dieren, helpt mee in de vlindertuin en verzorgt in de zomer alle planten op het terras van onze afdeling. Hij is daardoor helemaal in zijn element en wij zijn heel blij met het werk dat hij doet.” Wendy blikt terug op één van de meest bijzondere activiteiten die werd georganiseerd: “Een bewoner was veehandelaar en ging elk jaar naar de paardenmarkt in Hedel. Zijn grootste wens was om daar weer eens naartoe te gaan. Niets is onmogelijk als je samenwerkt, dus ik zorgde ervoor dat hij om 4 uur ’s nachts klaar was en een vrijwilliger kwam hem halen. Hij vertelde iedereen er nog weken over en heeft er lang van nagenoten.