“Dit is echt mijn droombaan”

Maandag 16 december 2019

Johenna van den Boom en Monique van den Bersselaar werken allebei bij Vivent Litserborg (vanaf 1 januari 2020 Vivent Donkenhof). Johenna als welzijnsmedewerker en Monique als woonzorgbegeleider. Voor beiden is het hun droombaan, omdat ze vrijheid in hun werk ervaren. Maar vooral omdat ze met iets kleins een groot verschil kunnen maken in het leven van de bewoners.

Johenna: “Wat ik leuk vind aan mijn werk is dat ik activiteiten organiseer waaraan alle bewoners kunnen deelnemen, maar dat ik ook kan inspelen op de individuele behoeftes van bewoners. Wanneer er een nieuwe bewoner komt, vragen wij de familie om een levensverhaalboek in te vullen. Zo weten wij wat een bewoner heeft gedaan en meegemaakt, wat hij gewend is en wat hij leuk vindt om te doen. De wensen van bewoners bepalen wat ik ga doen en hoe mijn dag verloopt. Zo was er pas een bewoonster die mijn naam hoorde en meteen aangaf dat ze samen met mij wilde gaan fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. Hoe heerlijk is het dat ik die vrijheid heb en zo de dag van een bewoner een stukje mooier kan maken? Een tijdje terug waren er kleine geitjes voor de bewoners. Een bewoonster die normaal niet uit haar woorden komt, had het er een week lang over. Als zoiets onverwachts gebeurt, sta ik met tranen in mijn ogen. Dit is echt mijn droombaan.”

Je thuis voelen

“Hier hebben mensen de vrijheid om lekker naar buiten te gaan”, vertelt Monique. “Voor hun veiligheid kunnen ze de woning  niet zomaar verlaten, maar ze zitten niet opgesloten. Bewoners kunnen altijd de belevingstuin in, die overigens voor iedereen vrij te bezoeken is. Daar zijn kippen en cavia’s waarmee bewoners kunnen knuffelen. En ze kunnen verse groentes uit de tuin plukken om die vervolgens zelf te bereiden. Daardoor voelen bewoners, en familieleden, zich hier snel thuis. Dat mensen hier door de achterdeur binnen kunnen komen en bij elkaar kunnen binnenlopen, draagt daar ook aan bij. Zo houd je immers makkelijker contact. Samen met familieleden en vrijwilligers zorgen we ervoor dat mensen zich gezien en gehoord voelen. Het is echt teamwork.”

Mooie momenten

Volgens Monique hangen haar werkdagen van de mooie momenten aan elkaar. “Als een bewoner vraagt of ze langer in bed mag blijven liggen en me een grote glimlach geeft als ik aangeef dat dit kan, ben ik al blij. Als ik een aai over mijn bol of arm krijg, weet ik dat ik het verschil heb gemaakt voor die bewoner. Iets heel kleins kan soms ineens heel groot zijn. Bijvoorbeeld toen een bewoonster me vertelde dat haar ketting kapot was en ik die meenam om het slotje te laten maken. De lach op haar gezicht toen ik de gemaakte ketting teruggaf, was goud waard voor mij. Daar krijg ik vleugels van.” Johenna vult aan: “Pas ging ik wandelen met een bewoonster die afasie heeft. We kwamen voorbij het huis van mijn peettante die vroeg of we iets kwamen drinken. De bewoonster zei meteen ja en praatte tot mijn verbazing aan een stuk door. Ze straalde helemaal.”

Volg ons op