“Je moet blijven kijken naar wat nog wel kan”

In Berlicum wonen Jan en Maria samen. Vorig jaar kreeg Maria (67) een herseninfarct. Sindsdien is niets meer vanzelfsprekend. Toch hebben zij, met steun van hun familie en de ondersteuning van Vivent, een manier gevonden om hun leven opnieuw vorm te geven.

“Het begon op een gewone ochtend,” vertelt Jan. “Tijdens de lunch voelde Maria zich niet lekker. Ze kreeg een MRI-scan in het ziekenhuis en vanaf dat moment kwam alles in een stroomversnelling.”

Na een week in het ziekenhuis volgde een intensieve revalidatieperiode van drie maanden bij Vivent Mariaoord. Jan: “Dat was pittig, maar we zijn heel positief over de zorg. Er werd echt naar ons geluisterd.”

Extra ondersteuning
Toen Maria weer thuiskwam, kwam er iemand van Vivent langs om te kijken wat er nodig was om zo zelfstandig mogelijk thuis te wonen. Nu krijgt Maria drie ochtenden per week hulp van de thuiszorg. De rest neemt Jan voor zijn rekening. “Ik help met aankleden, koken en de was. Eigenlijk met alles. Maar ik doe het met liefde.” Toch vroeg hij ook om extra ondersteuning. “Soms wilde ik dat iemand wat taken uit handen nam. Gelukkig kon dat via Vivent. Ik hoef maar te bellen en ze zijn er.”

Inmiddels gaat Maria ook naar de dagbehandeling NAH van Vivent. Daar werken ze in kleine groepen met een dagprogramma dat helpt om zo zelfstandig mogelijk te functioneren.

Langzaam maar zeker heeft Maria veel teruggewonnen. Ze spreekt weer hele zinnen, helpt in huis en geniet van Wimbledon. Samen gaan ze er graag op uit met hun duofiets. “Ik wil niet dat we stilvallen,” zegt Jan. “Je moet blijven kijken naar wat nog wél kan.”

Persoonlijke aandacht
De betrokkenheid van Vivent merken ze juist in de kleine dingen. “Toen Maria een keer viel in huis, belde José van Vivent ons meteen. Dat persoonlijke maakt het verschil.”

Waarom Jan Vivent zou aanraden? “Ze hebben ons geholpen toen we geen idee hadden wat er op ons afkwam. Ze nemen zorgen uit handen en laten je niet los. Wij zijn nog steeds Jan en Maria – en dankzij Vivent ook samen gebleven.”

Jan en Maria: leven met niet-aangeboren hersenletsel