“Dit werk geeft me meer dan dat ik breng”

Dinsdag 12 december 2023

Elke maandagmiddag pakt vrijwilliger Ami Siemons (65) zijn gitaar en microfoon. Dan zingen de bewoners van Vivent Hof van Hintham met hem mee. “Daarna doen we nog een half uur karaoke, met wat modernere nummers, bijvoorbeeld van Jan Smit”, zegt hij. “Hartstikke leuk om te doen, vooral omdat ik zie hoeveel plezier de bewoners hieraan beleven.”

Er is meer in het leven dan geld verdienen en carrière maken… Vanuit die gedachte besloot Ami 23 jaar geleden om vrijwilligerswerk te gaan doen. “Ik werkte in ploegendiensten in een kartonnagefabriek, dus ik had daar overdag ruimte voor.” Ami ging een dagdeel per week aan de slag bij Vivent Hof van Hintham. En daar werkt hij nu nog steeds. “Zo goed bevalt het me!”

Een goed gesprek

Maandagmiddag zorgt Ami voor de muziek, maar hij is er ook elke dinsdagochtend. Dan brengt en haalt hij bewoners naar en van de fysiotherapie. “Sommige bewoners moet ik dan wel even activeren om mee te gaan”, legt hij uit. “Dan zijn ze verward en vragen ze me wat we gaan doen. En wat fysio precies inhoudt. Ik leg dan uit dat het eigenlijk een soort van gym is en dan is het altijd wel oké.” Onderweg naar de fysio en na afloop is er alle tijd voor een gezellig praatje. “Dat zijn vaak prima gesprekken”, vertelt Ami. “Over waar de bewoner gewoond heeft. Wat hij of zij vroeger allemaal gedaan heeft. Over zijn of haar partner, de kinderen en kleinkinderen. Luchtig vind ik niet het goede woord. Dat zie ik als oppervlakkig en dat wil ik niet zijn. We hebben het over dingen die voor de bewoner van belang zijn.”

Naar de zin

Er wordt veel gelachen in de groep die hij begeleidt, weet Ami. “Zeker ook bij de karaoke, als we afsluiten met ‘Kom van het dak af’ van Peter Koelewijn. Dat is altijd een succes! Maar ook in de gesprekken die ik met de bewoners heb, merk ik dat ze het goed naar de zin hebben in Vivent Hof van Hintham. Ze zijn blij met de goede zorg van de verpleegkundigen en met de vele activiteiten die georganiseerd worden. Natuurlijk is er soms pijn en leed. Het komt wel eens voor dat een bewoner tegen me zegt dat het voor hem of haar allemaal niet meer hoeft. Ik ga zo’n gesprek zeker niet uit de weg; ik praat er niet overheen. Moeilijk? Nee, ik heb in de loop der tijd wel geleerd om de goede woorden te kiezen. En dan is het heel fijn om te zien dat je soms wat troost kunt bieden.”

Energie

“Dit werk geeft me meer dan dat ik breng”, besluit Ami. “Ik krijg er energie van en kom er altijd heel opgewekt van vandaan. Omdat ik zie dat deze mensen er nog zoveel van willen maken, ondanks hun beperkingen. Dat relativeert. Wat zal ik me dan nog zorgen maken over mezelf.”