“Ik heb hier zoveel geleerd!”

Vrijdag 20 oktober 2023

Brood smeren, de tafel dekken, poetsen, de was vouwen, beter lopen, meer conditie… Dat waren de doelen die Sjannie van Orsouw (61) zichzelf had gesteld bijna een jaar geleden. Toen begon ze bij de Dagbehandeling niet aangeboren hersenletsel (NAH) van Vivent. “En dat kan ik nu allemaal!” zegt ze trots. “Ook belangrijk: ik zit beter in mijn vel. Ik heb geleerd om met de beperkingen die ik nog wel heb, beter om te gaan.”

Sjannie was op een familiefeestje toen het gebeurde. “Ik werd ineens heel erg moe en wilde naar huis”, vertelt ze. “Ik wist niet precies wat, maar er was iets niet goed met mijn hoofd.” Toen haar toestand verslechterde, werd 112 gebeld. De ambulance bracht haar naar Ziekenhuis Bernhoven in Uden. Daar bleek dat ze een hersenbloeding had gehad. “Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen en was er niet best aan toe. Ik was linkszijdig verlamd, kon niet slikken, niet eten, niet lopen…” Na ontslag uit het ziekenhuis revalideerde ze drie maanden bij Vivent op Mariaoord, waar ze goed herstelt. “Toen ik naar huis mocht, liep ik alweer met een stok.” Om verder te verbeteren, bezocht ze vanaf dat moment twee dagen in de week de dagbehandeling NAH van Vivent. “Dat heeft me veel gebracht!”

Persoonlijke doelen

Groepsbegeleider Henny Bijveld schuift aan en legt uit: “De gevolgen van niet aangeboren hersenletsel (NAH) zijn voor iedereen anders. Wij stellen samen met de cliënt persoonlijke doelen op en aan de hand daarvan maken we een behandelplan op maat. Daarbij werken we met kleine groepjes van acht cliënten. Die zijn tijdens een dag van 10.00 tot 16.00 uur bij ons. Een traject duurt maximaal een jaar.” In het behandelplan van Sjannie was met name veel aandacht voor ergotherapie en fysiotherapie. Sjannie: “Daardoor loop ik nu een stuk beter. Er is een scootmobiel ingezet. En ik heb geleerd om veel dagelijkse handelingen met één hand te doen.” Henny: “Bij ons is alles therapie. Ook de lunch bijvoorbeeld. Cliënten dekken de tafel, pakken zelf drinken en ruimen de vaatwasser uit. Allemaal praktische zaken die ze thuis ook graag zelf willen doen.”

Contact onderling

“Weet je wat zo fijn is”, gaat Sjannie verder, “je doet het niet alleen, maar samen met andere mannen en vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. Dat is gezellig. Naast de therapie die we volgen, drinken we koffie, doen een spelletje en lunchen we samen. We kletsen over van alles. We hebben het bijvoorbeeld ook over de frustratie die er soms is als iets niet lukt. Of over de vermoeidheid die een grote rol speelt bij onze aandoening. Omdat je lotgenoten bent, herken je die dingen van elkaar. Het helpt, vind ik, om de situatie waarin je zit beter te accepteren. De gesprekken die ik heb gehad met de psycholoog hebben daar ook zeker aan bijgedragen. Ik zit nu veel beter in mijn vel dan toen ik startte met de dagbehandeling.”

Grote stappen vooruit

Voor Sjannie zit het traject er bijna op. Ze bouwt het langzaam af en gaat sinds kort nog maar één dag naar de dagbehandeling. “Op dinsdag”, knikt ze. “Donderdags ga ik naar de dagbesteding in Geffen. Als ik hier straks stop, ga ik daar twee dagen in de week naartoe. En dan kijk ik terug op een hele fijne tijd bij Vivent. Een tijd waarin ik grote stappen vooruit heb gezet.”